Մայրությունը մարդու էության մեջ դրված այն խորհրդավոր ուժն է, որով կյանքը շարունակվում է ոչ միայն մարմնով, այլ նախ և առաջ՝ սիրով։
Աստված, արարելով մարդուն Իր պատկերով ու նմանությամբ, դրեց կնոջ սրտում մի այնպիսի խորհուրդ, որը նման է Իր արարչագործ սրտին. տալ կյանք, պահել, սիրել, ներել։
Մայրը աշխարհում այն հազվագյուտ էակներից է, ում սերը անպայման է։
Նա սիրում է ոչ թե՝ որովհետև, այլ՝ չնայած։
Մայրական սերն այն աննկուն հիմքն է, որի վրա կանգուն է մեր կյանքի վստահությունը։
Սուրբ Գրքում մայրությունը բարձրացվում է աստվածային առաքելության մակարդակի՝ Մարիամ Աստվածածնի անձով։ Նա դարձավ ոչ միայն Քրիստոսի, այլև ողջ Եկեղեցու մայրը՝ սիրո, հնազանդության և հոգու մաքրության լավագույն օրինակը։
«Եվ քո իսկ հոգու միջով սուր պիտի անցնի» (Ղուկ. 2:35) - մոր կոչման մեջ կա նաև տառապանք, որովհետև սերը միշտ իր հետ բերում է խոցելիություն։
Բայց այդ տառապանքից է ծնվում իսկական սերը՝ առանց պայմանների, առանց փոխադարձ սպասումների։
Այսօր խոնարհվում ենք մեր մայրերի առաջ՝ նրանց հոգնած ձեռքերի, անդադար աղոթքների և մեր ներսում դրած լույսի համար։
Թող Տերը պահպանի նրանց։
Շնորհավոր Մայրության տոն։
Տեր Հեթում Հեթում